17 اکتبر 2022 - بر اساس مقاله ی منتشر شده در Diabetes Care که حاصل فاز سوم دو آزمایش بالینی بلندمدت است، بیش از نیمی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با عوارض شدید این بیماری، پس از دریافت پیوند سلول‌های جزایر به یک روش جدید توانستند برای چندین سال‌ بی نیاز از تزریق انسولین زندگی کنند.

نویسندگان به سرپرستی دکتر مایکل ریکلز، استاد دیابت و بیماری‌های متابولیک در دانشکده ی پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا، گزارش دادند علاوه بر این که بسیاری از بیماران برای حفظ قند خون خود تا هشت سال به انسولین نیاز نداشتند، این رویکرد جدید نیاز به پیوند کمتری نسبت به معمول دارد و بسیار ایمن است.

دکتر ریکلز گفت: این داده‌ها بیانگر این موضوع مهم هستند که در درازمدت، پیوند جزایر از جمله در میان افرادی که پیوند کلیه انجام داده‌اند، کارآمد است. اکثر بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با سیستم های فعلی تحویل انسولین به خوبی بیماری خود را کنترل می کنند، اما برای کسانی که بیشترین مشکل را در کنترل قند خون خود دارند و کسانی که دیابت آنها قبلاً به دلیل نیاز به پیوند کلیه پیچیده شده است، نتایجی که در این مطالعه دیدیم همان چیزی است که بیش از 20 سال است که امیدواریم به آن برسیم.

دو گروه از بیماران در این آزمایشات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند: کسانی که فقط پیوند جزایر دریافت کردند (48 نفر) و کسانی که جزایر را پس از پیوند کلیه دریافت کردند (24 نفر). در نیمی از کسانی که در تمام طول این مسیر تا نقطه پایانی (تا هشت سال برای افرادی که فقط پیوند جزایر را دریافت کردند و تا هفت سال برای کسانی که پیوند کلیه نیز داشتند) تحت نظارت بودند، جزایر پیوند شده زنده و سالم ماندند. علاوه بر این، از 75 درصدی که در ابتدا توانستند از درمان با انسولین بی نیاز شوند، بیش از نیمی از آنها استقلال کامل خود را از انسولین حفظ کردند، به این معنی که در طول سال‌های پیگیری نیازی به تزریق انسولین اضافی نداشتند.

سلول های جزایر در لوزالمعده قرار دارند و برای کنترل قند خون از طریق تولید هورمون انسولین حیاتی هستند. اما جزایر افراد مبتلا به دیابت نوع 1 توسط سیستم ایمنی از بین می رود و انسولین نمی سازد. نوعی از درمان جایگزینی سلولی که در آن سلول‌های جزایر از سلول های پانکراس اهداکنندگان متوفی گرفته می شود و از طریق یک کاتتر کوچک به بیمارانی که جزایر پانکراس آنها دیگر کار نمی کنند، پیوند زده می شود در کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، انگلستان و بسیاری از نقاط اروپا وجود دارد اما هنوز در ایالات متحده به عنوان یک درمان آزمایشی در نظر گرفته می‌شود.

دکتر ریکلز، بهمراه پرفسور علی ناجی استاد تحقیقات جراحی، و کنسرسیوم پیوند جزایر بالینی در چندین مؤسسه از سال 2004 بر روی ابداع روش های بهینه و استاندارد شده برای جداسازی و پیوند جزایر و نشان دادن ایمنی و کارایی آن به عنوان یک روش جدید سلول درمانی برای درمان دیابت نوع1کار کرده اند.

رویکرد آنها شامل روشی برای کاهش سلول های T بمنظور القای سرکوب سیستم ایمنی، همراه با درمان های ضد التهابی، ضد انعقاد و درمان فشرده با انسولین در ابتدای پیوند، برای جلوگیری از آسیب یا استرس به جزایر پیوندی قبل از ایجاد یک منبع خون جدید از کبد است، همه ی این اقدامات باعث می شود که این روش پیوند جزایر کارآمدتر و بقای سلولهای پیوند شده تضمین شود.

این رویکرد جدید با 72 بیمار داوطلب مبتلا به دیابت نوع یک آغاز شد که همگی دچار اختلال در آگاهی از هیپوگلایسمی بودند، به این معنی که آنها با مواردی از کاهش شدید قند خون مواجه می شدند، بدون این که علایمی را حس کنند که از به وقوع پیوستن آن مطلع شوند. این هیپوگلایسمی ناگهانی می تواند منجر به تشنج یا از دست دادن هوشیاری فرد شود. گروهی از افراد داوطلب نیز قبلاً به دلیل دیابت تحت پیوند کلیه قرار گرفته بودند. اساساً این بیماران جزو افرادی بودند که تحت شدیدترین عوارض این بیماری قرار گرفته بودند.

در مورد ایمنی این روش پیوند، که به دلیل شدت بیماری در این بیماران مهم بود، محققان اظهار داشتند که 104 عارضه ی جانبی جدی برای کل جمعیت بیماران شرکت کننده در این مطالعه پس از دریافت جزایر وجود دارد که به طور کلی به معنای بستری شدن در بیمارستان برای هر چیزی است که می تواند از کم آبی بدن تا عفونت را شامل شود.

در حالی که مطالعه ی آنها امکان داشتن یک گروه کنترل بدون پیوند جزایر را برای مقایسه مستقیم نمی داد، دکتر ریکلز گفت: تعداد عوارض جانبی این روش بسیار کمتر از آن چیزی است که برای یک جمعیت بیمار مشابه بدون پیوند جزایر انتظار می رود.

دکتر ریکلز گفت: اینها بیمارانی هستند که به شدت آسیب دیده اند، و شما انتظار دارید که در یک جمعیت تحت درمان با سرکوب سیستم ایمنی، برخی از بیماران بستری شوند. مهم است که توجه داشته باشید که هیچ یک از عوارض جانبی مربوط به محصول واقعی جزایر نبود. همچنین، عملکرد کلیه در طول پیگیری طولانی مدت در هر دو گروه ثابت ماند، در واقع در افرادی که پیوند کلیه داشتند، بهبود یافت. به طور کلی، این روش راه را برای درمانی کمتر تهاجمی با عوارض بسیار کمتر باز می کند، زیرا بسیاری از این بیماران اگر پیوند جزایر را دریافت نمی کردند، به پیوند پانکراس نیاز داشتند که یک جراحی بزرگ شکمی است و خطرات یک جراحی بزرگ را بهمراه دارد.

دکتر ریکلز گفت: یک یافته بسیار تاثیرگذار این بودکه این روش با استفاده از تعداد کمتری پانکراس اهدایی به موفقیت دست یافته است. در حال حاضر، در سرتاسر جهان، برای پیوند جزایر نیاز به دو تا سه پانکراس اهداکننده وجود دارد. در این روش جدید، یک، شاید دو پانکراس لازم باشد. این یک پروتکل بسیار کارآمدتر است، و دسترسی بیشتری را برای پیوند جزایر به عنوان جایگزین مورد انتظار برای پیوند پانکراس باز می کند.

دکتر ریکلزو همکارانش قصد دارند داده های خود را به عنوان بخشی از یک درخواست مجوز بیولوژیک به سازمان غذا و دارو (FDA) ارسال کنند تا روش پیوند جزایر خود را به درمانی تایید شده برای بیمارانی مشابه با کسانی که در کارآزمایی ها هستند، تبدیل کنند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2022-10-islet-transplant-method-insulin-independence.html